Rozdział 4 "Miejsce zbrodni"

Godzina 13:40.
Właśnie przeglądałam papiery gdy do mojego gabinetu wbiegł Dawid.
-Ania, kolejna ofiara. Musisz tam pojechać. Ulica Lipowa 36. -Powiedział Walaszek, a ja zerwałam się i wybiegłam z budynku. Weszłam do mojego auta i szybko ruszyłam przed siebie.
Na ulicę Lipową miałam około 10 minut samochodem. Dojechałam tam i weszłam do magazynu. Na miejscu leżała martwa kobieta. Podeszłam do jednego z policjantów i rozpoczęłam rozmowę. Powiedział mi wszystko co wiadomo o ofierze. Potem kucnęłam obok zabitej kobiety i zaczęłam pisać w służbowym notatniku.

                 

    22.07.2015r, godzina 14:00

Około godziny 13:30 dozorca znalazł w magazynie martwą kobietę. Była to 36-letnia Monika Dudek, czwarta ofiara panującego w Warszawie seryjnego mordercy. Pracowała ona w kwiaciarni. Na ciele ma nieliczne oparzenia oraz cięte rany. Jak każda ofiara, ma również wycięty napis ,,Następna" na ręce. Tak jak wszystkie zamordowane kobiety, została zabita w godzinach nocnych. Policja praktycznie nie ma dowodów w tej sprawie, więc do akcji wkracza FBI.
Agent prowadzący sprawę - Anna Strzelecka.

Gdy skończyłam pisać wstałam i rozejrzałam się po magazynie. Na początku wydawało mi się, że policjanci dokładnie przejrzeli magazyn i wszystko znaleźli, jednak po chwili zauważyłam na podłodze dziwną, małą, czarną różę oraz skrawek jakiegoś zdjęcia. Włożyłam rękawiczki i przełożyłam to na blat, po czym kazałam zdjąć odciski palców. Policjanci powiedzieli mi, że zrobią to zaraz, a ja poszłam dalej. Niestety nic więcej nie udało mi się znaleźć. Gdy już miałam wychodzić, jakiś policjant zaczepił mnie.

-Dowódca kazał mi pani przekazać, że była tu dziennikarka. -Powiedział.

-To chyba oczywiste, wszędzie muszą być... Jej imię i nazwisko? -Spytałam.

-Aleksandra Wójcik. -Odpowiedział, a ja się zdziwiłam. 

-Wójcik? Przecież pierwsza ofiara miała na nazwisko Wójcik. -Powiedziałam.

-No faktycznie, ale to może być tylko zbieg okoliczności. -Odrzekł mi.

-Może być, ale ja nie wierzę w zbiegi okoliczności. -Odpowiedziałam i wyszłam z magazynu.

Zakręciło mi się w głowie. Po wczorajszej nieprzespanej nocy źle się czułam. Kilka minut później wsiadłam do samochodu i ruszyłam do biura.

18:40

Siedziałam przy biurku i popijając kawę przeglądałam papiery. Przypomniałam sobie, że policja miała zdjąć odciski z tej róży i zdjęcia. Wstałam i zadzwoniłam do mojego znajomego policjanta, który miał to zrobić.

-Cześć Marek. I co, zdjęliście te odciski palców? - Zapytałam.

-Jakie odciski palców? -Marek był zaskoczony.

-No przecież mieliście zdjąć odciski palców z różyczki i zdjęcia. -Odpowiedziałam zdenerwowana.

-No tak, faktycznie. Przepraszam, zapomniałem. -Zdenerwowałam się jeszcze bardziej.

-Jak to zapomniałeś? Ale macie to u siebie? - Zapytałam.

-Nie, nic nie mamy. -Odpowiedział.

-Zostawiliście to w tym magazynie?! -Spytałam.

-Chyba tak. -Odrzekł, a ja rozłączyłam się.

Do mojego gabinetu wszedł Dawid.

-Ania, coś nie tak? -Dawid zauważył moją złość.

-Na tej cholernej policji nie można polegać. Mieli zdjąć odciski palców z dwóch rzeczy, a nawet nie wzięli ich z magazynu! Będę musiała tam jechać. -Powiedziałam.

-Spokojnie, ja to załatwię. -Odpowiedział mi Dawid.

-Dzięki. Odwdzięczę się. -Rzekłam, a gdy Dawid wyszedł z mojego pokoju, kontynuowałam przeglądanie papierów.

*********************************************************************************

No i 4 rozdział za nami :)

Podobał się wam?

Pozdrawiam

Amelka :)
Ps. Możliwe że za tydzień nie pojawią się rozdziały ponieważ będę nad morzem, ale jeśli zdążę napisać przed wyjazdem to notki będą  :)